പ്രളയം...!
.
ചുറ്റും ഇരുട്ട് മാത്രമാണ് ... കാഴ്ച പോയിട്ട്, ശബ്ദങ്ങൾ പോലും അന്യമായിട്ട് നേരം ഏറെയായിരിക്കുന്നു. സ്ഥലത്തെ പറ്റിയും സമയത്തെ പറ്റിയും പിന്നെ ചിന്തിക്കുക പോലും വേണ്ട താനും. കാണാൻ ആകില്ലെങ്കിലും കണ്പീലികൾ തുറന്നു പിടിക്കാൻ തന്നെ സാധിക്കുന്നെ ഇല്ല . കാതുകളിൽ വലിയ ഭാരം കയറ്റി വെച്ചിരിക്കുന്ന പോലെ . ചുട്ടുപഴുത്ത തൊണ്ടയിലൂടെ ഇപ്പോൾ ഉമിനീര് പോലും ഇറങ്ങുന്നില്ല . കൈകളും കാലുകളും ഉണ്ടെന്നു തന്നെ തോന്നുന്നത് പോലും ഇല്ല. ...!
.
മരണം ഇങ്ങിനെയാണ് വരികയെന്ന് ആരും മുൻപ് പറഞ്ഞതോർമ്മയില്ല . അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ ഓര്മ്മ തന്നെ നഷ്ട്ടമാകുമ്പോൾ അതിനും മേലെ ഇനിയെന്ത് . മരിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ തീര്ച്ചയായും നരകത്തിലേക്ക് മാത്രമാകും തന്റെ യാത്രയെന്ന് പറയുമ്പോൾ ഭാര്യയായിരുന്നു തന്നെ കളിയാക്കിയിരുന്നതും . തന്റെ നരകം താൻ ഇവിടെത്തന്നെ സ്വയം തീര്ക്കുന്നല്ലോ എന്ന്....!
.
തന്റെ ഭാര്യ. അവളെ അങ്ങിനെ മാത്രം വിളിച്ചാൽ മതിയോ . എല്ലാവരും ഉണ്ടായിരുന്ന തന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ആർഭാടങ്ങളും ആരവങ്ങളുമായി ആരെയും കൂട്ടാതെ കടന്നെതിയവളാണ് അവൾ. എന്നിട്ട് എല്ലാവരുടെയും സ്ഥാനം എപ്പോഴും ഒന്നായി ഉത്തരവാദിത്വത്തോടെയും ആത്മാർതതയോടെയും ഏറ്റെടുതവൾ ...! എന്നിട്ടും മനപ്പൂർവ്വമല്ലെങ്കിലും തന്നെ വേദനകളും ദുരിതങ്ങളും മാത്രമേ താൻ അവൾക്കു നൽകിയുള്ളൂ ഇതുവരെയും. ...!
.
ഇപ്പോൾ അവളെയും താൻ കൈവിട്ടിരിക്കുന്നു . ഈ ദുരന്തത്തിന്റെ കാണാ കയങ്ങളിലെയ്ക്ക് അവളെ നിർദ്ദയം കൈവിട്ടു കൊണ്ട് താൻ ഇവിടെ പ്രജ്ഞയറ്റ് . അവളെ മാത്രമോ ...? ഏറെ മോഹത്തോടെ അവൾ അവളുടെ ദിവ്യമായ ഗർഭപാത്രത്തിൽ പേറുന്ന അവളുടെ ജീവിതത്തെയും. ..!
.
അവളുടെ ജീവിതം എന്ന് മാത്രം താൻ പറയരുതെന്നറിയാം . പക്ഷെ അങ്ങിനെ പറഞ്ഞുപോയില്ലേ ഇപ്പോൾ. അപ്പോൾ അത് തന്നെയായിരിക്കും സത്യവും . അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ ഞങ്ങളുടെ കുഞ്ഞിനു വേണ്ടി ജീവൻ തന്നെ കൊടുക്കാൻ തയ്യാറാകുന്ന അവളുടെ ഒപ്പം വെക്കാൻ എന്റെ പേരിനു പോലും എന്ത് യോഗ്യത...!
.
ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന ഈ മഹാമാരിയിൽ സ്വയം നഷ്ട്ട പെടുമ്പോഴും താൻ അവളെ ഓർത്തില്ല . അല്ലെങ്കിൽ അതിനേക്കാൾ ക്രൂരമായി അവൾ അവളുടെയും ഞങ്ങളുടെയും ജീവന് വേണ്ടി തനിക്കു നേരെ നീട്ടിയ കൈകളിലേക്ക് നോക്കാൻ പോലും അനുവദിക്കാതെ തന്നെ പ്രളയം ഒഴുക്കിയെടുത്തുകളഞ്ഞു . ...!
.
ഇനി തന്നെയും കാത്തിരിക്കുന്ന തന്റെ നരകത്തിലേക്ക് എത്ര ദൂരം.... അല്ലെങ്കിൽ എത്ര നേരം ...???
.
സുരേഷ്കുമാർ പുഞ്ചയിൽ
( സമർപ്പണം - മഹാ പ്രളയത്തിൽ എനിക്ക് നഷ്ട്ടപ്പെട്ട എന്റെ സുഹൃത്തിന് )